Week 2018 – 23

Hoewel ik dokter was, heb ik mijn leven lang mijn bezoekjes aan ziekenhuizen zo kort mogelijk proberen te houden. De wijde wereld is de plaats waar ons welzijn wordt geboren en daar wilde ik mee bezig zijn. Nu ik patiënt ben is het niet veel beter geworden. De kliniek...

Week 2018 – 22

Van mijn zoon Kaja kreeg ik voor mijn verjaardag een weekendje Auschwitz. Al lang waren we van plan onze familiesporen te zoeken om te proberen te begrijpen hoe het was geweest en wat er kan gebeuren als de dwazen die de valse leer van de verdunning van eigen bloed,...

Week – 2018 -21

“Hoe wil je je verjaardag vieren?” vroeg ze. Mijn leven lang heb ik dat niet zo belangrijk gevonden en ik maakte me er meestal van af met een grapje: “Jongens doen niet aan verjaardagen, dat is meer iets voor meisjes.” Maar het was deze week mijn zeventigste. “Groot...

Week 18 – 19

Ze belt en vraagt in paniek “Ik snap er niets meer van. Waar ben ik?” “Thuis,” zeg ik. “Er loop iemand door mijn huis en ik weet niet wat we vandaag gaan doen.” “Dat is de thuiszorg,” leg ik uit, “die helpt je met je ontbijt en geeft je je medicijnen. Misschien komen...

Week 2018 – 18

Ik schrijf een boek. Overleven. Niets meer en niets minder. Elke minuut tijd die ik heb, ben ik ermee bezig. Voor een weekblog over kanker is even geen tijd. Daarom hier de introductie voor hoofdstuk 6, special voor wie me wekelijks volgt. In 1952 toen na de...