by ivan wolffers | Apr 14, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Wij zagen de foto’s van de vriendin die naar een land ver weg was gegaan om met haar man, dochter en nieuwe schoonzoon door landschappen te lopen die onvoorstelbaar waren en wij vroegen ons af wat er met ons eigen leven was gebeurd. Marion was achttien en ik...
by ivan wolffers | Mar 31, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Met smachtende blik kijken mijn kleindochters in de camera van hun iPhone en zingen “Is it too late now to say sorry?” De uitstoot van gelukshormoon – oxytocine – is natuurlijk maximaal bij echte ontmoetingen, spontane kreten van blijdschap en dikke kussen op de...
by ivan wolffers | Mar 24, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
In mijn handen droeg ik een te vroeg geboren baby door een drukke kamer in ons vorige huis. Het was de woning waar we zoveel feesten hadden gegeven en ik soms niet wist wie alle gasten waren, waar we dansten tot de kasten meebewogen. Daar lachten we altijd, was er...
by ivan wolffers | Mar 17, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
“Hé,” zei ik als begroeting nadat zijn vrouw me had binnengelaten. Als jongens zeiden we dat tegen elkaar. Soms ‘hoi’ en in onze James Deandagen ‘hai’. Meer is niet nodig. “Hé, ik ben er, hé ik zie je”. Soms zei hij “Hé Wolffers” alsof hij duidelijk wilde maken dat de...
by ivan wolffers | Mar 10, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Ze zag er kwetsbaar uit, vaal en magerder dan ik haar ooit had gezien. Toen ze zei dat ze zo moe van de vermoeidheid was brak mijn hart. Zo moeilijk is de weg als je de laatste kansen wilt grijpen. De woorden gonzen nog na in mijn oren. Waar moet de kracht vandaan...
Recent Comments