Week 2016 – 52

De eerste keer dat ik in Bali was overleed mijn vader en pas toen zijn as al verstrooid was hoorde ik het slechte nieuws. Er was niets meer van hem dat ik nog even vast kon houden. Hij was er niet meer en dat zou altijd zo blijven. Ik wist dat ik daar droevig om moest...

Week 2016 – 50

De wereld is een wonderschone planeet en de gelukkigen die daar geboren worden mogen zich een leven lang verwonderen over alle schoonheid en kennis die je er tegenkomt. Het is jammer dat er een einde komt aan de ontdekkingsreis, maar als je alles weet ben je nu...

Week 2016 – 49

Ik bekijk oude foto’s en vraag of de mensen die erop staan nog dezelfde zijn. Natuurlijk niet. Op de naam na zijn we volledig veranderd. Hoe zijn we zo ver gekomen? We hebben maar wat geprobeerd en de plannen veel later gemaakt, op het moment dat we al bijna op onze...

Week 2016 – 48

De man die na zijn scheiding kleiner was gaan wonen vertelde dat hij bij elke verhuizing meer dingen kwijtraakt en ik zei “Het is net het leven zelf, op het laatst is er niets meer over”. Daarna merkte mijn zoon die ons hoorde praten plagerig op dat ik meester ben in...

Week 2016 – 47

De middag van de crematie voelde ik me onderdeel van een oudtestamentische vertelling. Van ver waren ze allemaal naar Friesland gekomen om met hun tranen het heengaan van weer iemand van de stam te zegenen en te pogen het te aanvaarden. Eens waren ze gevlucht uit het...