Week 2015 – 38

Het was 1974 en ik deed mijn coassistentschap op de afdeling spoedeisende hulp toen aan het begin van de nacht een jonge vrouw werd binnengebracht die geprobeerd had zelfmoord te plegen. Op dat moment was ik tot mijn spijt met een andere patiënt bezig. Ik herinner me...

Week 2015 – 37

Kunnen we nog wel over iets anders schrijven dan over de foto van het jongetje en de beelden van groepen mensen die zich verdringen om desnoods door de ramen van stilstaande treinen te kruipen om maar steeds verder weg te komen van de dorpen waar ze geboren werden,...

Week 2015 – 36

Er moet ooit een god zijn geweest die doodmoe werd toen de zoveelste mens zei ‘Als er een opperwezen bestaat zou hij dit niet toelaten. Laat zien dat je om ons geeft’ en die iets terugzei in de geest van: ‘Ik ben maar een ander woord voor het lot van de mens, maar ik...

Week 2015 – 35

Het voelt onmiddellijk weer vertrouwd. Even krijg ik zelfs het gevoel dat ik het gemist heb. De stilte in de gangen en wachtruimtes, de bleke, magere patiënten die door de ruimte bewegen alsof ze zich onzichtbaar proberen te maken, de droeve blikken in de ogen van de...

Week 2015- 34

Zij vraagt me wat ik het mooist aan haar vind en zonder te aarzelen zeg ik “je ogen”, maar ik ben onmiddellijk bezorgd dat ze zal denken dat ik daarmee bedoel dat de rest van haar lichaam niet aantrekkelijk is, en onmiddellijk bezing ik haar billen, haar haar, haar...