by ivan wolffers | Aug 26, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Onaangekondigd – ongeveer tweeëneenhalve week geleden – bracht ze ons een bezoek en bleef meteen ook logeren. Het was op een warme avond en mijn schoonmoeder had bij ons gegeten. Omdat de maaltijd van het leven niet lang genoeg kan duren, stelde ik voor om naar...
by ivan wolffers | Aug 13, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Vanaf het allereerste moment dat ik in de jaren zeventig en tachtig de graffiti in New York zag, was ik er verliefd op. Ik was jong en zag er een poging in van de bewoners van de stad om hun stempel te zetten op de betonnen kolossen rondom hen. Een soort herovering...
by ivan wolffers | Jul 30, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Het gelach van de kleinkinderen is verstomd. Ze rennen ergens anders. Ik mis hun verzoek vanaf de achterbank om als we samen in de auto zitten een ander radiostation op te zetten. Ze zijn het niet altijd met elkaar eens, Q Music of Radio 538. Ik zou nu graag opnieuw...
by ivan wolffers | Jul 13, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Toen ik van de week bij het schrijven van mijn boek de allerlaatste punt zette, voelde het alsof ik met geweld tegen een muur op botste. Het boek was vier jaar geleden ooit heel langzaam begonnen, had veel moeite gehad om op gang te komen, had hier en daar wat vaart...
by ivan wolffers | Jul 8, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Eindelijk was het zo ver. Ik zag het al een tijd aankomen, maar probeerde het te negeren. Bij elke check waren er meer problemen, maar alles werd weer voor even hersteld en zo kwam mijn Citroen elk jaar toch weer door de APK-keuring. Nu ging het echt niet meer. 1600...
by ivan wolffers | Jun 23, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Het wordt steeds moeilijker de vraag “hoe gaat het met je?” te beantwoorden. Als ik opgeruimd “Goed,” zeg, doe ik de waarheid geweld aan, maar als ik een zuur gezicht trek en al mijn problemen op ga sommen, voel ik me een huichelaar. Wie na vijftien jaar palliatieve...
Recent Comments