by ivan wolffers | Mar 3, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
“Nee, het kan echt niet eerder,” zei de jonge vrouw die bij de apotheek werkt en per ongeluk die middag mij aan de telefoon kreeg. Ik, een verontruste man die opbelde omdat het witte bestelbusje van de apotheek nog niet was langs geweest om het medicijn tegen de...
by ivan wolffers | Feb 24, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Het was een week van sterfgevallen en niemand ging te laat heen. De zinnen ontbraken en de meest gehoorde opmerking was “Ik weet niet wat ik moet zeggen”. Tussen de twee grote rites de passage, onze geboorte en als we heengaan, kletsen we wat af. Ik zie het aan onze...
by ivan wolffers | Feb 16, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Wij hoorden hem in paniek boven huilen en renden achter elkaar de trap op. Zes jaar was hij ongeveer. Marion drukte hem tegen zich aan en droeg hem naar beneden, het licht van de wakkere wereld binnen, maar hij was niet uit zijn nachtmerrie te bevrijden. Ontroostbaar...
by ivan wolffers | Feb 9, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
“Heeft u twee kaartjes voor vijfenzestig plus voor Three billboards in Ebbing, Missouri?” vroeg ik. “Goh, vijfenzestig plus,” zei hij. “Is dat nou erg verschillend van tweeënvijftig.” “Nee, het is vrijwel hetzelfde, behalve dat je een hoop klachten hebt en vooral op...
by ivan wolffers | Feb 3, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Al te lang schrijf ik over kanker en dood, maar eigenlijk heb ik het liever over het leven en hoe het altijd maar voortgaat. Bovendien zie ik de afgelopen maanden in toenemende mate artikelen in de media waarin meningen verkondigd worden over het nut van eugenetica en...
by ivan wolffers | Jan 29, 2018 | Weekboek van Ivan Wolffers
Toen ik in 1990 voor de eerste keer in Hanoi werkte, zag ik de voormalige VietMinh- en Vietcongsoldaten in groepjes bij elkaar in de parken van de stad zitten. De groene verschoten helmen, hun versleten overhemden, donkere gerafelde broeken, sommige met de littekens...
Recent Comments