by ivan wolffers | Jun 3, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Wat moet ik zeggen als me gevraagd wordt hoe het met me gaat? In korte tijd heb ik afscheid moeten nemen van twee geliefde mensen die heel lang in mijn leven meereisden. Hun heengaan zorgde voor onrust, want ik weet dat de kwaadaardige cellen mij ook eens te grazen...
by ivan wolffers | May 27, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Op 17 mei 2016 bracht ze ons een verrassingsbezoek om te vertellen dat de kanker voor de derde keer haar leven was binnengedrongen. De ziekte bleek een stalker, een hardnekkige afgewezen minnaar die haar nooit met rust zou laten. De afgelopen 370 dagen werden een pas...
by ivan wolffers | May 19, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Terwijl de dochter, de partner, de zuster, de moeder, mijn schoonzus vecht om het leven los te kunnen loslaten, ben ik niet in staat een verhaaltje te schrijven. Wat ik wel kan is knippen en plakken wat ik deze week bij de uitvaartplechtigheid van mijn vriend tegen...
by ivan wolffers | May 13, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Op de dag dat mijn kleindochters op bezoek kwamen werd ik wakker met een vreselijke smaak in mijn mond. Nog nooit had ik zoiets vreselijks geproefd. Kanker en dood leken bezit van me te hebben genomen doordat er geen ruimte in mijn gedachten meer was voor iets anders....
by ivan wolffers | May 7, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Regelmatig gaan zijn ogen naar de wekker op het nachtkastje. Kwart voor zes. “Vreemd eigenlijk,” zeg ik tegen mijn beste vriend. “Dat je er over vijf kwartier niet meer zult zijn.” “Ja gek,” antwoordt hij. Meestal vind ik de tijd te snel gaan, maar nu lijken de...
by ivan wolffers | Apr 29, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Mijn vriend kan de doorbraakpijnen van de prostaatkankeruitzaaiingen in zijn botten niet meer aan. Tot genieten van het leven is hij niet langer in staat en hoewel hij het vreselijk vindt dat hij zijn gezin achter moet laten is hij ervan overtuigd dat meer van zulke...
Recent Comments