by ivan wolffers | Jan 20, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Op zijn verjaardag belde ik hem op en zei “Negenzestig! Had jij ooit kunnen denken dat toen we met die gekke glimmende zwarte jassen door de stad liepen wij zo oud zouden worden.” Onze moeders vonden die jassen niets, maar die zijn dood en daarmee de ergernis voorbij....
by ivan wolffers | Jan 13, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Nog nooit heb ik iemand van de medewerkers van de afdeling ‘Bloedafname’ een tweede keer ontmoet. Zo’n vijfenvijftig vrouwen en een man waren gedurende de afgelopen veertien jaar intiem met mij door hun naald in mijn ader te schuiven. Het gesprek dat we voeren...
by ivan wolffers | Jan 6, 2017 | Weekboek van Ivan Wolffers
Het lukte me net nog om voor het traag voort schuifelende echtpaar het trapje naar de apotheek op te gaan. Het duurt daar soms zo lang en je kan daarom niet snel genoeg je nummertje trekken. Er was echter niemand en ik werd onmiddellijk geholpen, alleen was het recept...
by ivan wolffers | Dec 31, 2016 | Weekboek van Ivan Wolffers
Het was nog donker toen ik haar uitliet. De wollige witte vacht ving het weinig licht op dat er was, zodat ik haar niet uit het oog kon verliezen. Met haar snuit omlaag zocht ze tussen de graspollen die boven haar uitstaken. Anderhalf jaar geleden had Helena, mijn...
by ivan wolffers | Dec 23, 2016 | Weekboek van Ivan Wolffers
De eerste keer dat ik in Bali was overleed mijn vader en pas toen zijn as al verstrooid was hoorde ik het slechte nieuws. Er was niets meer van hem dat ik nog even vast kon houden. Hij was er niet meer en dat zou altijd zo blijven. Ik wist dat ik daar droevig om moest...
by ivan wolffers | Dec 9, 2016 | Weekboek van Ivan Wolffers
De wereld is een wonderschone planeet en de gelukkigen die daar geboren worden mogen zich een leven lang verwonderen over alle schoonheid en kennis die je er tegenkomt. Het is jammer dat er een einde komt aan de ontdekkingsreis, maar als je alles weet ben je nu...
Recent Comments