by ivan wolffers | Dec 2, 2016 | Weekboek van Ivan Wolffers
Ik bekijk oude foto’s en vraag of de mensen die erop staan nog dezelfde zijn. Natuurlijk niet. Op de naam na zijn we volledig veranderd. Hoe zijn we zo ver gekomen? We hebben maar wat geprobeerd en de plannen veel later gemaakt, op het moment dat we al bijna op onze...
by ivan wolffers | Nov 25, 2016 | Weekboek van Ivan Wolffers
De man die na zijn scheiding kleiner was gaan wonen vertelde dat hij bij elke verhuizing meer dingen kwijtraakt en ik zei “Het is net het leven zelf, op het laatst is er niets meer over”. Daarna merkte mijn zoon die ons hoorde praten plagerig op dat ik meester ben in...
by ivan wolffers | Nov 18, 2016 | Weekboek van Ivan Wolffers
De middag van de crematie voelde ik me onderdeel van een oudtestamentische vertelling. Van ver waren ze allemaal naar Friesland gekomen om met hun tranen het heengaan van weer iemand van de stam te zegenen en te pogen het te aanvaarden. Eens waren ze gevlucht uit het...
by ivan wolffers | Nov 10, 2016 | Weekboek van Ivan Wolffers
Vandaag is het de Dag van de Mantelzorg. Hoera. Breng de taart maar binnen. Wij Nederlanders hebben het goed voor elkaar, we hebben de mantelzorg uitgevonden. Saampjes ontlasten we de ouderenzorg door voor onze dementerende of moeilijk voortbewegende vaders en moeders...
by ivan wolffers | Nov 4, 2016 | Weekboek van Ivan Wolffers
Betty kwam op bezoek bij haar zus die na een stevige hersenbloeding halfzijdig verlamd maar nog helder van geest was en vroeg waarom haar zus nog in bed lag. Die wees naar haar rolstoel. Lekke band. “O, dat regel ik wel even,” zei Betty monter en zocht iemand van het...
by ivan wolffers | Oct 28, 2016 | Weekboek van Ivan Wolffers
De nieuwe woorden die we bedenken om met elkaar te communiceren over moeilijke onderwerpen geven me een onbehaaglijk gevoel. Deze week stond het ‘voltooid leven’ in de belangstelling. Dertien haastig achter elkaar geplaatste letters die suggereren dat we weten...
Recent Comments