Week 2015 – 29

“Opa, nog een keer,” roept ze. Dus pak ik haar bij haar middel en zet haar op mijn schouders. Daarna grijp ik voorzichtig haar handen en richt ze zich op tot ze staat. Ze wiebelt wat. Langzaam gaan mijn handen omlaag naar haar enkels en als ze uiteindelijk stabiel...

Week 2015 – 28

Voordat Marion en ik op reis gaan moet de hielspoor in mijn linker voet me minder pijn bezorgen, want ons grootste plezier bestaat uit het maken van voettochten. Ricardo doet zijn uiterste best. Hij trekt en duwt aan mijn voet. Daarna plaatst hij hem in een bak water...

Week 2015 – 27

Thé heeft ook moeten lossen. We zaten samen in een groep achterblijvers, reden door omdat we van het leven hielden, in het volle besef dat het ooit ergens zou gebeuren. Wij kenden elkaar allemaal. Wie van ons zou de volgende zijn? We vormden een treintje. Elke keer...

Week 26 – 2015

Het nieuws vandaag is dat de oudste mens ter aarde is overleden. Eindelijk. Jerelean Talley werd 116 jaar en 26 dagen. Voor zo ver men weet is er nu nog maar een persoon op de wereld die in de 19de eeuw geboren werd. Te laat voor mijn afspraak fiets ik zo snel ik kan...

Week 25 – 2015

Vierenveertig jaar geleden, op de avond waarop Marion en ik samen naar Spanje zouden reizen waar we een paar maanden als hotelmanagers voor de studentenreisorganisatie zouden werken kon ik haar nergens vinden. Ik herinner dat het vreselijk regende, en ik in de fiat...

Week 2015 – 24

Het is vrijdag en op die dag schrijf ik al twaalf jaar een blog om te vertellen hoe ik herstelde van de schok door de mededeling van een arts die zo maar zei dat ik kanker had. Is er verschil tussen mijn leven voor en na het woord kanker? Jazeker, ik werd een man die...