by ivan wolffers | Mar 19, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
’s Morgens om acht uur meteen als de supermarkt in ons dorp open gaat en er weinig mensen zijn, kom ik haar daar tegen, een goede vriendin van Marion. Ik zwaai van ver naar haar. ‘Hé hallo,’ zegt ze en lacht. ‘Onwerkelijk deze ongewone tijden.’ ‘Ja.’ Daarna weten we...
by ivan wolffers | Mar 16, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Eens in je leven maak je zo’n pandemie mee en daarom voelt het als een historisch moment. Zoals mijn grootvader en mijn vader de Spaanse griep in 1918 overleefden. En hoe in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw de schaduw van de dood gedurende de hoogtijddagen van de...
by ivan wolffers | Mar 5, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Zij zit op een bed in het huis waar ze meer dan zestig jaar heeft gewoond en kijkt af en toe vol verwachting door het raam naar buiten. Op het tafeltje voor haar ligt een boek met foto’s van vroeger en van de kleinkinderen die nog maar zelden op bezoek komen. Telkens...
by ivan wolffers | Feb 27, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Schrijven over de geesten uit een ver verleden is als archeologie. Laag op laag wordt voorzichtig weg geschept, resten die mogelijk uit een ander tijdperk stammen terzijde gelegd om nader te bekijken, scherven worden aan elkaar geplakt tot er iets zichtbaar wordt van...
by ivan wolffers | Feb 16, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Geldig tot 02-2025 staat er op de nieuwe ING-kaart. Nog vijf jaar erbij. Met plezier knip ik de oude kaart in stukjes. Op de zelfde dag ontvang ik per post mijn nieuwe OV Chipkaart. Die loopt door tot 03-2025. Mijn paspoort is nog in orde tot 03-2024, mijn Visa kaart...
by ivan wolffers | Feb 9, 2020 | Weekboek van Ivan Wolffers
Wat heerlijk dat die wereld kankerdag weer voorbij is, die dag waarop alles nog eens lekker over je heen komt en wordt opgerakeld. De kunst om het te vergeten en de doem achter je te laten is een groot goed. De pijn wordt minder, maar de littekens blijven en jaarlijks...
Recent Comments