Op een dag toen de zon nog streng toezicht hield over de zomer, de kinderen op verre campings wild speelden en hun ouders toekeken terwijl ze met spiksplinternieuwe vrienden een glaasje Chardonay dronken, las ik een boek op een terras dat overgelaten was aan oudere...

Wij studeerden in Utrecht – Marion klinische psychologie, ik geneeskunde – en woonden in een klein huis in de Vogelenbuurt. “Schattig,” zeiden de mensen die bij ons op bezoek kwamen. Wij dachten dat ze dan ons huisje bedoelden, maar nu ik dit schrijf, vraag ik me af...

Eén keer was mijn moeder met me mee geweest om me te leren hoe ik naar de grote speeltuin aan de Noorderwierweg moest lopen, maar daarna ging ik altijd alleen. De tweeling die vier jaar na me geboren werd, eiste nu eenmaal al haar tijd op. In mijn linkerhand klemde ik...

Midden in de nacht werd ik door iemand hard van achteren geschopt. Onmiddellijk werd ik wakker en keek verbolgen om. Daar lag Marion in diepe rust. Misschien heb ik wel af en toe een schop onder mijn kont nodig, maar liever niet van degene die mij het beste kent. De...

De mooie theekoppen staan op de houten tafel, waar olijfolievlekken en gemorste inkt een bont patroon hebben achtergelaten. Het had een verhaal kunnen zijn, als er een ervaring aan verbonden was geweest, maar het gebeurde allemaal zonder dat ik het doorhad. Vanzelf,...