Met smachtende blik kijken mijn kleindochters in de camera van hun iPhone en zingen “Is it too late now to say sorry?” De uitstoot van gelukshormoon - oxytocine – is natuurlijk maximaal bij echte ontmoetingen, spontane kreten van blijdschap en dikke kussen op de...

In mijn handen droeg ik een te vroeg geboren baby door een drukke kamer in ons vorige huis. Het was de woning waar we zoveel feesten hadden gegeven en ik soms niet wist wie alle gasten waren, waar we dansten tot de kasten meebewogen. Daar lachten we altijd, was er...

“Hé,” zei ik als begroeting nadat zijn vrouw me had binnengelaten. Als jongens zeiden we dat tegen elkaar. Soms ‘hoi’ en in onze James Deandagen ‘hai’. Meer is niet nodig. “Hé, ik ben er, hé ik zie je”. Soms zei hij “Hé Wolffers” alsof hij duidelijk wilde maken dat de...

Ze zag er kwetsbaar uit, vaal en magerder dan ik haar ooit had gezien. Toen ze zei dat ze zo moe van de vermoeidheid was brak mijn hart. Zo moeilijk is de weg als je de laatste kansen wilt grijpen. De woorden gonzen nog na in mijn oren. Waar moet de kracht vandaan...

Het grote, wilde leven, daar moest ik aan denken toen ik het retrospectief van Ed van Elsken ‘De verliefde Camera’ bezocht. Als jongen speel je dat je cowboy bent, als puber dat je JeanPaul Belmondo heet en als je eindelijk van de Middelbare School verlost bent en...